Shika no Osenbei

Op 11 augustus gingen we naar Nara, een plaats vlakbij Kyoto beroemd om de tempels en de hertjes. Hertjes zie je dan ook overal: als tekeningen op lantarenpalen en bussen, op dorayaki (pannenkoekjes met een vulling), als poppetjes en sleutelhangers in souvenirwinkels, op de gevels van gebouwen en natuurlijk waren er ook echte hertjes in Nara Park. In dit park kun je 'Shika no Osenbei' kopen, crackers speciaal voor de hertjes. 10 seconden nadat ik deze had gekocht waren ze alweer verdwenen... door een losgeslagen kudde herten werd ik van alle kanten aangevallen en toen was alles opgegeten! De verkoper bij het 'osenbei'-kraampje vond de herten 'hidoi' (gemeen) en probeerde ze nog weg te duwen met een waaier, maar tevergeefs... Iedereen probeerde eens de hertjes te voeren. Tegen Naomi werd er opgesprongen, Jeroen leek het meeste succes te hebben (hij had de crackers het langste vast). Behalve hertjes stonden er ook verschillende tempels in het park, waarvan de grootste nog in de stijgers stond (pas over 6 jaar is de restauratie klaar). Wel hebben we onze handen gewassen en de rijkelijke versieringen bekeken in een tempel aan de rand van het park.

De grote Boeddha...

Dit jonge hertje trok wel heel veel aandacht!

Daarna zijn we doorgelopen naar het Todaiji tempelcomplex, wat een stuk indrukwekkender was dan de tempels in het park! Ik was vorig jaar alleen in de Grote Boeddhahal geweest van de Todaiji, waar ik ook deze keer weer werd verbaasd door de grootte van het enorme beeld in de donkere ruimte, wat je voorstellingsvermogen van tevoren ver overtreft! Maar todaiji omvat nog zoveel meer wat ik van tevoren niet wist. Zo bleek het een groot gebied te zijn met veel verschillende tempels die genummerd zijn, verspreid in een omgeving van bossen en groen... en natuurlijk wonen hier ook allemaal hertjes! Op een gegeven moment liep ik wat rond bij een verlaten schrijn die er een beetje vervallen uitzag. Het was er niet zo mooi, maar wel lekker rustig. Toen we later samen verder liepen en bij een hoge boom de hoek om gingen, zagen we onverwachts een enorm gebouw! Het was een hoge tempel met een houten balkon en een stenen trap die naar boven leidde. Bovenaan de trap hadden we een prachtig uitzicht! We liepen het balkon op en konden wel uren met onze handen over de reling blijven kijken.... naar de andere tempels, de bomen en de bergen in de verte, de huizen met mooie, glooiende daken, het pretpark in de verte met een achtbaan, de stad Nara.

Het mooie uitzicht vanaf 'de vierde tempel'.

Toch moest er een keer een einde aan komen. We liepen weer verder, kwamen een paar mooie huizen in het tempelcomplex tegen waarover we ons afvroegen wie erin zouden mogen wonen en hoe het zou komen dat die tuinen zo perfect zijn bijgehouden. Geen enkel grindje lag verkeerd, de coniferen waren mooi rond gesnoeid. Het begon te regenen en donker te worden. Onder de hoge naaldbomen liepen we terug naar de stad Nara, die erg levendig en gezellig was. Even wisten we nog niet waar we zouden eten... er was veel keuze in de hoofdstraten, maar daar was alles zo duur! En in de zijstraten was er weinig en dat wat er was, was meestal dicht. Totdat we een aardige mevrouw tegenkwamen met twee kindjes, een jongetje en een meisje. Ik vroeg of zij nog een lekker restaurantje in de buurt kende en we raakten aan de praat. De kinderen waren helemaal verbaasd en superenthousiast toen ik ze vertelde dat wij uit Nederland komen. Echt heel grappig om te zien! Je zou je afvragen hoe het komt dat ze zo'n positief beeld van Nederland hebben! Enthousiast vertelden ze over meerdere restaurantjes in Nara en over een puddingwinkel die wereldberoemd is.

Lekkere soep bij de tofuya-san!

Uiteindelijk kwamen we bij een 'tofuya-san' uit (een restaurant met tofu gerechten) die ze ons hadden aangeraden. Omdat Japanse tofu wel goed in de smaak is gevallen en omdat we vreselijke trek hadden, zeiden we ze gedag en gingen we naar binnen. Een knus restaurantje met een grappige inrichting en vrolijk gekleurde doeken om de tafels heen, zodat iedereen een 'eigen hoekje' had. Ook het eten was geweldig! Zo had ik soep met rijst, tofu, zeewier, allerlei groenten en zeevruchten. De milde tofu was heerlijk verzachtend tegenover de pittige bouillon. Ook de zalm-tofu-kroketjes en de tofu-hotpot die ik van Davey mocht proeven waren erg lekker. Na weer gezellig lang nagetafeld (en gelachen!) te hebben, gingen we naar huis. Starend in de pikzwarte ramen, werd ik steeds slaperiger en bracht de trein ons terug naar Kyoto.