Everybody loves the Sunshine!

Op 20 augustus gingen we naar Sunshine City in Ikebukuro, een levendige wijk waar zoveel te zien en te doen is. Door een drukke winkelstraat met vrolijke kleuren van arcades, Hello Kitty en andere schattige beesten, gingen we naar het grote gebouw, waar we met loopbanden verder naar binnen werden gerold langs reclames van alles wat er te doen was: een aquarium, talloze winkels, een observation deck, Namco Namjatown en heel veel soorten eten. Aangezien we in Osaka al een heel groot aquarium hadden gezien, lieten we dat maar even achterwege. Wel gingen we naar Namjatown, een indoor pretpark door de makers van Namco (bekend van spelletjes zoals Pacman). Het was een typisch Japans pretpark zoals we nog niet eerder hadden gezien! Zo was er een 'spooky'-gedeelte, waarbij Japanse yokai (demonen) en andere folkloristische figuren om de hoek kwamen kijken in de donkere setting van een traditioneel Japanse spookstad. Onderweg kwamen we kindjes (en hun ouders) tegen met een soort ghostbusterachtige apparaten waar ze fanatiek het hele dorpje mee 'scanden' om de spoken te kunnen verdrijven! Wij hielden het alleen op een wandeling door het spookhuis, waarbij we op het begin al bang werden gemaakt met: "Hebben jullie geen ziektes of nekklachten?" en "Weten jullie zeker of jullie als meisjes alleen willen gaan?" toen ik, Bianca en Naomi voor Davey en Jeroen naar binnen gingen. Bianca en ik kregen al een onheilspellend gevoel en gingen als helden op sokken achter Naomi aan de donkere gangen in... We hadden een eng spin/schorpieon-achtig plastic beest meegekregen die we op alle markeringen die we tegenkwamen moesten neerleggen. Wanneer we dit deden, werd er telkens een foto van ons gemaakt en van de geesten die achter ons zaten... Ondertussen enge schrikmomenten van hoofden die oplichtten en dingen die uit de grond kwamen! En telkens schrokken we weer, zelfs wanneer het heel voorspelbaar was! Aan het einde trilde bij de laatste foto de grond en zakte de bank in elkaar waarop Naomi was gaan zitten! We kregen een prachtige foto van deze actie... Dat was het einde van het spookgedeelte.

Op de foto met de Namja kat.

Bizarre ijssmaken!

Een crêpe met cranberries.

Toen gingen we naar het toetjes en ijsjes-themapark waar het heerlijk zoet rook! Bianca, Naomi en ik konden het dan ook niet laten om zo'n heerlijk uitziende crêpe te kopen: een opgerold, dun pannenkoekje met daarin softijs en een andere vulling. Bianca had chocolade en Naomi en ik cranberries. Het was echt smullen! Ook keken we naar de andere ijswinkels die in een suikerzoet, kleurig decor in een kring stonden. Het meest interessante was de 'rare ijswinkel' waar je bizarre smaken ijs kon kopen zoals ossentong, curry, kaas, aubergine, ei, inktvisseninkt, octopus, tulpen, slangen, haaivinnen (illegaal?), garnalen en kaviaar. Nog een paar andere attracties waren de waarzeggers, basketballen voor beginners, muggen schieten, een gyoza (pasteitjes) dorpje en Taiko no Tatsujin, een trommelspel. Ook liep de mascotte van het pretpark, een koddige kat, rond en hielden wij hem aan om samen met ons op de foto te gaan!

Daarnaast zijn we naar het observation deck van Sunshine City geweest op 60 verdiepingen hoog! Helaas was de toegang erg duur en bleek het uitzicht op de 59ste verdieping net zo mooi en gratis te zijn! Op een zitzak konden we hier even uitrusten en van het uitzicht genieten. De restaurants om ons heen zagen er chique uit, maar toch was de sfeer ongedwongen. Toen een man achter ons op een stoel ging zitten om zijn zelfgekochte blikje bier te drinken, durfde ik zelf ook wel mijn ice tea uit de automaat op te drinken. We bleven een tijd kijken naar het mooie uitzicht. Ik kon me nauwelijks voorstellen dat we nog hoger zaten dan de vorige keer in het Solamachi. Misschien zou ik de foto's eens moeten vergelijken... We bleven zitten totdat we uitgerust waren en gingen er toen weer vandoor. Jeroen en Davey gingen naar de Toyota Showroom terwijl wij winkeltjes gingen kijken (goede oplossing)! Er waren veel leuke winkels waar ze schattige kussens, schortjes, schriftjes, zeepjes, paraplu's, tassen en nog veel meer verkochten. Ook hebben we in de kledingwinkels gekeken. In een leuke winkel met een vage Engelse naam (zoals wel vaker in Japan) 'As know as Pinky' slaagden ik en Bianca erin om ieder iets leuks te kopen! Terwijl Bianca een mooi grijs vest vond, vond ik een kleurig bloemenjurkje met een beige ceintuur met een strik erop. Precies wat ik leuk vind! Gelukkig paste het deze keer wel... mooi meegenomen dus!

Het uitzicht vanaf de 59ste verdieping.

Samen hadden we zoveel bordjes!

Jonge katjes in het kattencafé.

s'Avonds gingen we eten bij een sushirestaurant waar we heerlijke en vreemde sushi hebben gegeten. De natto (gefermenteerde sojabonen) sushi was niet echt vies, maar het voelt heel glibberig en slijmerig in je mond! De tamago (omelet) was dan weer mooi egaal geel en heerlijk zoet. De licht gegrilde zalm had net een  grilsmaak, maar was tegelijkertijd lekker zacht van binnen. De mysterieuze 'berg wasabi op zalm-sushi' was de grote uitdaging! Vooral toen Davey deze met een pokerface naar binnen werkte, moesten Bianca en ik deze ook aangaan! Vol spanning staken we het ovaaltje in onze mond, om erachter te komen dat de berg wasabi eigenlijk een berg avocado was! Superlekker in combinatie met zalm...

Na het eten leefden we ons uit in de arcades van Ikebukuro, waar Davey op een eerlijke (?) manier een knuffeltje voor Bianca had gewonnen en we dansspelletjes speelden. Ook gingen we naar het kattencafé Nekorobi. Helaas waren de katten een beetje moe en chagrijnig aan het einde van de dag. En begrijpelijk als de hele dag door mensen achter je aan zitten! Aanhankelijker waren de twee katten om de hoek bij ons huisje die helemaal niet schuw waren en graag werden geaaid. Eén van de katten had een geel jasje aan met 'Paradise' erop.