Afspreken bij Hachiko

Op 19 augustus hadden we op het kruispunt van Hachiko afgesproken met Arco en Anna (reisgenoot van vorig jaar en vriendin, zie wegaannaarjapan.blogspot.com). Ik had al mailcontact met ze gehad en we waren van plan om eventueel naar Shinjuku, Shibuya en Harajuku te gaan. Het bleek allemaal iets later te worden dan gepland, waardoor we van tevoren nog tijd over hadden. Van Shinjuku zou het waarschijnlijk niet meer komen... Toch waren we van plan om met z'n vijven eerst naar Akihabara te gaan, aangezien we hier nog niet waren geweest en het toch wel een stukje Tokyo is dat je gezien moet hebben! Al is het alleen maar om te lachen om de vrolijke, rijkelijk geïllustreerde gebouwen met poppetjes, manga figuurtjes en zelfs de karikatuur van de manga liefhebbende oud minister president Aso! En natuurlijk om de in maid kostuums verklede meisjes die met piepstemmetjes hun café aanprijzen en foldertjes uitdelen en het overwegend mannelijke publiek die angstaanjagend goed zijn in arcade spelletjes en vol bewondering hun favoriete vrouwelijke mangapersonages bekijken... "Je moet het niet al te serieus nemen!" zei Davey. En zo is het maar net. Meer genoten wij allemaal van de verschillende retro-game winkels in Akihabara, waaronder Super Potato, waar we de nostalgische spellen uit onze kindertijd niet alleen konden kopen, maar ook zien en spelen. Een groot gevoel van nostalgie kregen wij allemaal bij het openingsfilmpje van Pokémon Gold dat aan het begin van de winkel steeds werd afgedraaid, een spel dat wij vroeger zo vaak hadden gespeeld! Ook was het leuk om allerlei spellen uit te proberen die wij nog niet kenden. En zo waren we wel een tijdje bezig... we moesten op de tijd letten, want we zouden nog met Anna en Arco afspreken!

Nostalgische spelletjes in Akihabara.

Shibuya crossing.

Na een lekkere onigiri met toro (vette tonijn) en een pannenkoek met banaan, gingen we met de JR Yamanote Line rechtstreeks naar station Shibuya, waar Hachiko, de meest loyale hond van de wereld, nog altijd wacht op zijn baasje. Zoals Hachiko op haar baasje wacht, zo wacht iedereen bij Hachiko. Zij is immers een belangrijk en herkenbaar ontmoetingspunt in Tokyo en zo ook voor ons. Later bleek uit een sms'je dat we niet gehoord hadden dat ze iets later kwamen. Daarom hadden we tijd om het beroemde, overweldigende (maar toch niet zo grote) kruispunt van Shibuya over te steken, de wereldse sfeer van de omgeving te ervaren en naar de enorme reclameschermen te kijken. We waren weer bij Hachiko beland toen Arco en Anna aan kwamen lopen. Samen gingen we op de foto met Hachiko, waarna we met een paar keer stoppen bij onder ander Mac Donalds en de Disneywinkel (heel Japans haha) dwars door Shibuya heen liepen richting Harajuku. Langs het levendige Yoyogi park met als Elvis verklede mannen en andere excentrieke figuren, langs vele lekker ruikende eetkraampjes, langs de houten poort van Meiji Jingu, over de brug naar Takeshita-dori, waar het enorm druk was op zondag. In tegenstelling tot Akihabara was het publiek voornamelijk vrouwelijk en iedereen krioelde door elkaar heen in de kleine, ietwat hysterische kleding en accessoirewinkels. Overal schattige, leuke en gekke dingen, waaronder kunstige elastiekjes voor in je haar, vrolijke stickervellen, schriftjes, grote gekke sleutelhangers, Duits snoep (vreemd genoeg), hoesjes voor je telefoon met oude Coca-Cola logo's erop en ga zo maar door... Het was overweldigend en we wisten vaak niet waar we moesten kijken! Aan het einde van de straat had ik een hoop kleine, nieuwe dingetjes op zak.

Samen bij Hachiko!

In de izakaya!

Natuurlijk moesten we die avond ook nog eten! En Anna had een idee waar we naartoe konden gaan, namelijk een Izakaya in Harajuku in de buurt van Takeshita-dori. Met de lift gingen we naar het restaurant boven, waar we een privé-hoekje kregen achter een gordijn, waar we samen konden zitten. Later kwam er een andere groep dames bij ons zitten, waardoor de drang om goede tafelmanieren werd versterkt. Iedereen hield de stokjes perfect vast en op wat geprik in de rijst, de weggegleden tomaat en het omgegooide glas water na, hebben we allemaal netjes gegeten. En we hebben ook heel lekker en gevarieerd gegeten! Zo kun je in een izakaya werkelijk van alles bestellen, zowel Japanse, Koreaanse, Chinese als Westerse gerechten en zit er voor iedereen wel wat lekkers bij. Zo heb ik een gebakken onigiri met sojasaus, gegrilde zalm sushi, aubergine, shiitake en groene pepers op een stokje en nog meer kleine dingetjes gegeten totdat ik genoeg had. Ook hadden Bianca en ik nog een lekker toetje: een warme wafel met ijs en maple syrup! Het was een gezellige avond!

Helaas moesten we hierna afscheid van elkaar nemen. Anna en Arco reden nog een stukje mee met de trein, we gingen namelijk dezelfde kant op. We praatten nog een beetje over de studie in Japan, Arco gaat immers in Tokyo studeren en ik in Yamagata. Dingen als de toelatingstest die ons niveau gaat bepalen, het niveau van de studie zelf, onze scriptie en wat we uiteindelijk met dit alles gaan bereiken zijn nog een groot vraagteken voor ons, maar we hopen er het beste van! Opdat we elkaar gauw weer in Tokyo zullen zien, namen we afscheid van elkaar.