Gouden vogels en roze walvissen

Op de laatste dag in Kyoto splitsten we op: Bianca, Naomi en ik bleven samen in Kyoto terwijl Davey en Jeroen in Nagoya op kastelenjacht gingen. Wij gingen eerst naar Byodoin, een beroemde tempel uit de Heian periode die boven het water lijkt te zweven. De tempel heeft een dak als de vleugels van een vogel en bovenop het dak zitten er twee feniksen, waardoor de hal binnen de tempel de feniks-hal heet. Alleen als je kaartjes kocht voor de rondleiding, mocht je deze hal in. Omdat de rondleiding pas begon om 12.30 en wij er al eerder waren, hadden we genoeg tijd om eerst rond het gebouw te lopen en de tuin en de bijgebouwen te bekijken. De tempel was van hout gemaakt en zag er oud en verweerd uit. Het hout was aangeslagen en de rode verf aan de bovenkant van het gebouw was vaal geworden. Later kregen we van de gids te horen dat het gebouw wel 900 jaar oud is en in de tussentijd nooit verbrand of herbouwd is geweest! Ook lazen we in de informatiefolder dat de tempel vanaf dit najaar in de stijgers gaat voor een uitgebreide restauratie. Het is dus de laatste keer in onze levens dat we deze tempel in de authentieke staat zien! De tuin eromheen was wel helemaal gerestaureerd en dat was te zien ook: alles was weer perfect aangelegd! Het was mooi om te zien hoe het gebouw weerspiegelde in het kraakheldere water eronder. Over het bruggetje konden we naar de tempel lopen, naar de fenikshal, waar we uitleg over het gebouw in het Japans kregen. Ik probeerde het te volgen, maar het was erg moeilijk en het ging heel snel... Nog meer Japans leren dus! In de hal stond een oude, grote Boeddha en aan de muren hingen beelden van Boddhisatva's en zagen we vervaagde schilderingen. De uitleg van de gids was moeilijk, maar ik begreep wel dat er vroeger hele voorstellingen op de muren stonden afgebeeld die we nu niet meer kunnen zien en begrijpen... Wat zou er ooit gestaan hebben?

Byodoin, een tempel boven het water.

Eén van de feniksen.

Byodoin ligt trouwens in de wijk Uji, waar de zogenaamde 'Tale of Genji'-straat ligt. Wat er behalve het bord aan het begin van de straat zo 'Tale of Genji'-achtig aan de straat was weet ik niet, maar het was er wel heel gezellig en er waren veel leuke winkeltjes! Hier kon je aardewerk, thee, Japanse snoepjes, wierook, parfum, briefpapier, tassen, slippers en vele andere dingen kopen. Er was ook een winkel waar ze zoveel verschillende kleurige, leuke dingen verkochten, dat we gewoon niet uitgekeken raakten! Daar hadden de jongens niet bij moeten zijn... Tussen de middag gingen we eten in een schattig cafeetje, dat vanbinnen was versierd met schilderijen en knuffels van roze walvissen, die ook op de visitekaartjes stonden. De mevrouw die er werkte vertelde dat de roze walvis de mascotte van het café is, omdat er een legende is over een roze walvis die geluk brengt als je hem aan de horizon ziet. Legende of niet, we hebben er wel legendarische toast gegeten! In dikke plakken gesneden met zachte, smeltende boter, suiker en kaneel en daarbij een groot glas bosbessen-frambozensap. Heerlijk!

Toast!

Het roze walvissen-café!

Toen gingen we rustig aan terug naar Higashiyama, waar we tegen een paar bizarre antiekwinkels aanliepen. Teruggetrokken, bijna verstopt in ministeegjes werd duur speelgoed en aardewerk aangeprezen. In één van de winkels stonden de kommetjes hoog opgestapeld als massaproducten, tot we erachter kwamen dat de prijzen niet zo massaal waren... en we niet meer door de nauwe gangpaden durfden te lopen. Leukere aankopen konden we doen in de Shijo-dori, de levendige winkelstraat tegenover Yasaka-jinja, die inmiddels m'n favoriet is geworden! Vooral de winkels met chirimen (kimonostoffen) figuurtjes zijn zo mooi, net een museum met allemaal kleine kunstwerkjes! In deze straat hebben we s'avonds gegeten, met de jongens erbij. Ik had eigenlijk een sobarestaurant in m'n hoofd dat helaas net dicht bleek te zijn... en dus gingen we bij een ander restaurant in de buurt eten dat volgens de reisgids van Bianca 'beroemd' is door de grote porties voor weinig geld en een bepaalde schunnigheid... beide eigenschappen bleken waar! Het daggerecht was okonomiyaki en die was zo lekker! En het was weer een hele andere soort dan die we in Arashiyama hadden gegeten! De schunnige plaatjes aan de muur waren ironisch genoeg zichtbaar op baken aan de muren (religieuze houten plankjes die je gewoonlijk bij tempels ziet). Ook hadden we een aangeklede paspop als gezelschap die door Davey werd gekroond tot zijn 'eerste date in Japan'. Het was een gezellige, grappige laatste avond in Kyoto... en dan nu op naar Tokyo!

Chirimen figuurtjes in een soort letterbak.

Een Nederlandse beroemdheid in een Japanse winkel!

Okonomiyaki!